第三卷 阿勒珊德罗斯同墨涅拉奥斯决斗
特洛亚人列好队，每队有长官率领，
这时候他们鼓噪、呐喊，向前迎战，
有如飞禽啼鸣，白鹤凌空的叫声
响彻云霄，它们躲避暴风骤雨，
呖呖齐鸣，飞向长河
边上的支流，
给侏儒种族带去屠杀和死亡的命运，
它们在大清早发动一场邪恶的斗争。
阿开奥斯人却默默地行军，口喷怒气，
满怀热情，互相帮助，彼此支援。
有如南风把雾气吹到山岭上面，
这种雾气牧人不喜欢，窃贼则认为
比夜晚更好，一个人只能见投石的距离，
他们进军时，脚下就是这样扬起一阵阵
旋转的尘埃；他们很快穿过平原。
待双方这样相向进军，互相逼近时，
神样的阿勒珊德罗斯从特洛亚人当中
作为代战者站出来，他肩上披一张豹皮，
挂一把弯弓、一柄剑，手里挥舞两支
有铜尖的长枪，向阿尔戈斯人当中全体
最英勇的将士挑战，要打一场恶仗。
阿瑞斯非常喜爱的战士墨涅拉奥斯
看见他大步大步走到众人面前，
有如一匹狮子在迫于饥饿的时候，
遇见野山羊或戴角的花斑鹿，心里喜悦，
它贪婪地把它吞食，尽管有健跑的猎狗
和强壮的青年一起追来，要把它赶走，
墨涅拉奥斯看见神样的阿勒珊德罗斯，
他心里就是这样喜悦，认为可以
向罪人报复，便立即戎装跳下战车。
当神样的阿勒珊德罗斯看见墨涅拉奥斯
在那些代战者当中露面时，他心里震惊，
退到他的伴侣里面，避免送命。
有如一个人在山谷中间遇见蟒蛇，
他往后退，手脚颤抖，脸面发白，
再往后跳，神样的阿勒珊德罗斯也这样
害怕阿特柔斯的儿子，退到勇敢的
特洛亚人的队伍中间迅速躲藏。
赫克托尔看见了，就用羞辱的话谴责他：
“不祥的帕里斯，相貌俊俏，诱惑者，好色狂，
但愿你没有出生，没有结婚就死去。
那样一来，正好合乎我的心意，
比起你成为骂柄，受人鄙视好得多。
长头发的阿开奥斯人一定大声讥笑，
认为一个王子成为一个代战者
是由于他相貌俊俏，却没有力量和勇气。
你是不是这样子在渡海的船舶上面
航过大海？那时候你召集忠实的伴侣，
混在外国人里面，把一个美丽的妇人、
执矛的战士们的弟妇从遥远的土地上带来，
对于你的父亲、城邦和人民是大祸，
对于敌人是乐事，于你自己则可耻。
你不等待阿瑞斯喜爱的墨涅拉奥斯吗？
那你就会知道你占去什么人的如花妻子，
你的竖琴、美神的赠品、头发、容貌
救不了你，在你躺在尘埃里的时候。
特洛亚人太胆怯，否则你早就穿上
石头堆成的衬袍，因你干的坏事。”
神样的阿勒珊德罗斯王子这样回答说：
“赫克托尔，你责备我的这些话非常恰当，
一点不过分，你的这颗心是这样坚强，
有如一把斧子被人拿来砍木材，
巧妙地造成船板，凭借那人的腕力，
你胸中的心就是这样无所畏惧。
你不要拿黄金的美神赠我的礼物责怪我。
切不可蔑视神明的厚礼，那是他们
亲自赠予，一个人想得也不一定能得到。
如果你要我战斗，你就叫特洛亚人
和全体阿开奥斯人坐下，把战神喜爱的
墨涅拉奥斯和我放在两军之间，
为争取海伦和她的财产单独决斗。
我们两人谁获得胜利，比对方强大，
就让他把这个女人和财产带回家。
其余的人就保证友谊，发出誓言，
你们好住在肥沃的特洛亚，他们好回到
牧马的阿尔戈斯平原和多美女的阿开奥斯土地。”
他这样说，赫克托尔听了非常高兴，
他去到两军之间，横着长枪挡退
特洛亚人的阵线，将士全都坐下。
长头发的阿开奥斯人却把快箭瞄准他，
飞来无数矢镞，投来无数石块。
人民的国王阿伽门农这样大喊：
“阿开奥斯人，赶快住手，不要投射，
头戴闪亮铜盔的赫克托尔有话要说。”
他这样说，他们停战，安静下来。
赫克托尔就在两军之间这样发言：
“特洛亚人和胫甲精美的阿开奥斯人，
请听帕里斯的讲话，战争就因他引起。
他要求特洛亚人和全体阿开奥斯人
把他们的精良武器放在养育人的土地上，
让他同阿瑞斯喜爱的战士墨涅拉奥斯
在两军之间为海伦和她的财产而战斗，
他们两人谁获得胜利，比对方强大，
就让他把这个女人和财产带回家。
其余的人就保证友谊，发出誓言。”
他这样说，他们就不言语，安静下来，
擅长呐喊的墨涅拉奥斯对他们这样说：
“现在请听我说，我心里特别忧愁，
我认为现在阿尔戈斯人和特洛亚人
可以分手，你们曾经为我的争执
和阿勒珊德罗斯的行为忍受许多苦难。
我们两人中有一个注定要遭死亡和厄运，
就让他死去，其他人赶快分手回去。
你们去牵两条绵羊——白公羊和黑母羊
祭地神和赫利奥斯，我们牵一条来祭宙斯。
你们把强大的普里阿摩斯带到这里来起誓，
免得有人破坏向宙斯发出的誓言，
因为老国王的儿子们很是傲慢成性。
年轻人的心变来变去，总是不坚定，
但是老年人参与事情，他瞻前顾后，
所以后果对双方都是最好不过。”
他这样说，阿开奥斯人和特洛亚人
很是喜欢，希望结束这艰苦的战争。
他们把各自的战车停留在阵线里面，
自己走出来，把武器放下，堆在地上，
彼此靠近，中间只有很小的空地。
赫克托尔派遣两个传令官到城里去
把绵羊牵来，把普里阿摩斯国王请来。
阿伽门农主上则派遣塔尔提比奥斯
到空心船上去，吩咐他把绵羊牵来，
传令官听从神样的阿伽门农的命令。
众神的信使伊里斯来找白臂的海伦，
她化身为海伦的小姑、安特诺尔的儿媳、
安特诺尔之子赫利卡昂的妻子拉奥狄克，
这人是普里阿摩斯的女儿中最俊美的女子。
她发现海伦正在大厅里织一件双幅的
紫色布料，上面有驯马的特洛亚人
和身披铜甲的阿开奥斯人的战斗图形，
那都是他们为了她作战遭受的痛苦经历。
捷足的伊里斯靠近她站着，对她这样说：
“亲爱的夫人，到这里来，你可以看见
驯马的特洛亚人和披铜甲的阿开奥斯人的
惊奇行动，他们在平原上曾可泣地战斗，
一心要打那种置人于死命的战争。
他们现在安静地坐下，停止战斗，
依靠在盾牌边上，长枪插在身边。
阿勒珊德罗斯和勇武的墨涅拉奥斯将为你
各自举起长枪进行一场决斗，
谁获得胜利，你将被称为谁的妻子。”
女神这样说，使海伦心里甜蜜地怀念
她的前夫，她的祖城和她的父母；
她立即拿一块白色的面巾把头遮起来，
流着眼泪从她的房间里面走出来，
她不是单独一人，有两个侍女伴随，
她们是牛眼睛的克吕墨涅和皮特透斯的女儿
埃特拉，她们一起去到斯开埃城门上。
普里阿摩斯正同潘托奥斯、提摩特斯、
兰波斯、克吕提奥斯、阿瑞斯的后裔希克塔昂、
行为谨慎的乌卡勒昂、安特诺尔这些长老
坐在斯开埃城门上面，他们年老，
无力参加战斗，却是很好的演说家，
很像森林深处爬在树上的知了，
发出百合花似的悠扬高亢的歌声，
特洛亚的领袖们就是这样坐在望楼上。
他们望见海伦来到望楼上面，
便彼此轻声说出有翼飞翔的话语：
“特洛亚人和胫甲精美的阿开奥斯人
为这样一个妇人长期遭受苦难，
无可抱怨；看起来她很像永生的女神；
不过尽管她如此美丽，还是让她
坐船离开，不要成为我们和后代的祸害。”
他们这样说，老国王呼唤海伦，对她说：
“亲爱的孩子，你到这里来，坐在我前面，
可以看见你的前夫、你的亲戚
和你的朋友；在我看来，你没有过错，
只应归咎于神，是他们给我引起
阿开奥斯人来打这场可泣的战争。
你来告诉我，那个魁梧的战士是谁，
他这个阿开奥斯人是这样勇武这样高，
比别人超出一头，这样英俊的人
我从来没有见过，他很像一个国君。”
妇女中神样的女人海伦回答他说：
“亲爱的公公，在我的眼里，你可畏可敬。
但愿我在跟着你的儿子来到这里，
离开房间、亲人、娇女和少年伴侣前，
早就乐于遭受不幸的死亡的命运。
但没有那回事，因此我哭泣，一天天憔悴。
你向我询问的这件事情，我一定告诉你。
那人是阿特柔斯之子、权力广大的阿伽门农，
他是一个高贵的国王、强大的枪手，
又是我这个无耻人的夫兄，如果那是他。”
她这样说，老人感到惊奇，赞叹说：
“阿特柔斯的快乐的儿子，幸运的骄子，
受福的人，那么多阿开奥斯年轻人服从你。
我曾经去到盛产葡萄的弗里基亚，
在那里见过许多驱快马的弗里基亚战士，
他们是奥特柔斯和神样的米格冬的人民，
远在珊伽里奥斯河边扎寨安营。
我当时在他们那里，被视为他们的盟友，
在那里强似男子的阿玛宗人来攻的时候；
但他们不及目光炯炯的阿开奥斯人这样多。”
其次，老人看见奥德修斯，他问道：
“亲爱的孩子，你来告诉我，那个人是谁？
他比阿特柔斯之子阿伽门农
矮一头，但他的肩膀和胸膛却更宽阔。
他的武器放在养育万物的大地上，
他像畜群的大公羊巡视士兵的行列。
在我看来，他好似一条毛篷篷的公羊，
穿行在一大群白色的绵羊中间。”
宙斯的后裔海伦回答普里阿摩斯说：
“那个人是拉埃尔特斯的儿子、足智多谋的
奥德修斯，生长在巨石嶙峋的伊塔卡岛，
懂得各种巧妙的伎俩和精明的策略。”
行为谨慎的安特诺尔回答她说：
“夫人，你说的这些话很真实，没有错误。
神样的奥德修斯和英武的墨涅拉奥斯
曾到过这里，作为涉及你的事的信使，
是我在大厅里设宴欢迎，款待他们，
因此知道他们俩的身材和精明的策略。
他们混在聚集的特洛亚人中间，
大家站立时，墨涅拉奥斯肩宽过人，
他们坐下时，奥德修斯却更显得气宇轩昂。
在他们当着众人编制言词和策略时，
墨涅拉奥斯发言流畅，简要又清楚，
他不是好长篇大论或说话无边际的人，
尽管论岁数他比奥德修斯年轻。
足智多谋的奥德修斯站起来的时候，
他立得很稳，眼睛向下盯住地面，
他不把他的权杖向后或向前舞动，
而是用手握得紧紧的，样子很笨；
你会认为他是个坏脾气的或愚蠢的人。
但是在他从胸中发出洪亮的声音时，
他的言词像冬日的雪花纷纷飘下，
没有凡人能同奥德修斯相比，
尽管我们对他的外貌不觉惊奇。”
此后，老人看见埃阿斯，他这样说：
“另一个阿开奥斯人是谁？他英勇魁梧，
他的头和宽大的肩膀超越阿尔戈斯人。”
身披长袍的神样的海伦回答他说：
“他是高大的埃阿斯，阿开奥斯人的堡垒。
神样的伊多墨纽斯在克里特人当中
站在他对面，他周围聚集着克里特人的领袖。
他从克里特来，英武的墨涅拉奥斯曾多次
在我们家里对他非常殷勤地款待。
现在我看见其他的目光炯炯的阿开奥斯人，
我认识他们，能够叫出他们的名字；
但我没看见那两个布置军队的将领，
驯马的卡斯托尔和拳击手波吕丢克斯，
我的同胞兄弟，同一个母亲生养。
他们不是没有从可爱的拉克得蒙随军前来，
就是乘坐渡海的船舶来到这里，
却由于畏惧涉及我的可羞的舆论
和许多斥责而没有参加将士的行列。”
她这样说；但是在他们的亲爱的祖国，
拉克得蒙的土地已经把他们埋藏。
这时候，两个传令官正在穿过城市，
把两只绵羊、一袋用山羊皮盛着的美酒、
大地的果汁带来。传令官伊代奥斯
端着一只亮晶晶的调缸和一些金杯，
站在老人旁边，这样提醒他说：
“拉奥墨冬的后代，快起来，驯马的特洛亚人
和身披铜甲的阿开奥斯人的英勇将领
召请你下到平原，证实可靠的誓言。
阿勒珊德罗斯和阿瑞斯宠爱的墨涅拉奥斯
将为一个女人的缘故用长枪决斗，
这女人和她的财产将归其中的胜利者；
其余的人就保证友谊，发出誓言，
我们好住在肥沃的特洛亚，他们好回到
牧马的阿尔戈斯平原和多美女的阿开奥斯土地。”
他这样说，老人听了发抖，吩咐
伴侣给马上轭，他们立刻从命。
普里阿摩斯登车，把缰绳往后拉紧，
安特诺尔在他旁边登上漂亮的轻车，
他们赶着快马穿过斯开埃到平原。
到了特洛亚人和阿开奥斯人那里，
他们就从车上下到养育万物的大地上，
去到特洛亚人和阿开奥斯人中间。
人民的国王阿伽门农立刻站起来，
足智多谋的奥德修斯也跟着起立，
那些传令官把证实可靠的誓言的祭品
聚在一起，在调缸里面给酒兑水，
然后把净水洒在每个国王的手上。
阿特柔斯的儿子举手把那柄挂在
大剑鞘旁边的宽刀拔出来，割下些羊毛，
传令官们把羊毛分送给特洛亚人
和阿开奥斯人的英勇将领。
阿特柔斯的儿子举手大声祷告说：
“宙斯、伊达山的统治者、最光荣最伟大的主宰啊，
眼观万物、耳听万事的赫利奥斯啊，
大地啊，在下界向伪誓的死者报复的神啊，
请你们作证，监视这些可信赖的誓言。
如果阿勒珊德罗斯杀死墨涅拉奥斯，
就让他占有海伦和她的全部财产，
我们则坐上渡海的船舶离开这里；
如果金色头发的墨涅拉奥斯杀死
阿勒珊德罗斯，就让特洛亚人归还
海伦和她的全部财产，向阿尔戈斯人
付出值得后人记忆的可观赔偿。
但是如果阿勒珊德罗斯倒在地上，
普里阿摩斯和他的儿子们不愿赔偿，
我就要为了获得赔款而继续战斗，
待在这里，直到我看见战争的终点。”
他这样说，用那把无情的铜剑割破
绵羊的喉咙，把它们扔在地上喘气，
断送性命，是铜剑夺去了它们的力量。
将士把酒从调缸里面舀到杯里，
向永生永乐的天神祭奠，祷告祈求。
阿开奥斯人和特洛亚人中有人这样说：
“宙斯、最光荣最伟大的神啊，永生的众神啊，
两军之一要是谁首先破坏盟誓，
愿他们和他们的全体孩子的脑浆
如同这些酒流在地上，妻子受奴役。”
他们这样说，但是克罗诺斯的儿子
并不使他们的祈求祷告成为现实。
达尔达诺斯之子普里阿摩斯这样说：
“特洛亚人和胫甲精美的阿开奥斯人，
我要回到多风的伊利昂，不忍看见
我的亲爱的儿子同战神阿瑞斯宠爱的
墨涅拉奥斯决斗；宙斯和其他的天神
知道他们中有一个的死期预先注定。”
神样的国王这样说，他把羊肉放进车，
自己登上去，双手把缰绳往后拉紧，
安特诺尔在旁边登上漂亮的轻车，
他们两人便离开战场，返回伊利昂。
普里阿摩斯之子赫克托尔和奥德修斯
首先为即将进行的决斗量出地面，
再把两只阄拿来，放在铜盔里摇动，
决定两个对手谁首先投掷铜枪。
将士同声祈祷，把手举向天神，
阿开奥斯人和特洛亚人中有人这样说：
“宙斯、伊达山的统治者、最光荣最伟大的主宰啊，
他们两人谁给双方制造麻烦，
就让他死在枪下，阴魂进入冥府，
让我们保证友谊和可以信赖的誓言。”
他们这样说，头盔闪亮的伟大的赫克托尔
朝后看，摇铜盔，帕里斯的阄很快跳出来。
将士们一排排坐下，在他们每个人身旁
站着健跑的骏马，竖着精良的武器。
神样的阿勒珊德罗斯，美发的海伦的丈夫，
立即在肩膀周围披上漂亮的铠甲，
他首先把胫甲套在腿上，胫甲很美观，
用许多银环把它们紧紧扣在腿肚上；
再把同胞兄弟吕卡昂的精美胸甲
挂在身前，使它合乎自己的体型；
他又把一柄嵌银的铜剑挂在肩上，
再把一块结实的大盾牌背上肩头，
一顶饰马鬃的铜盔戴在强壮的头上，
鬃毛在铜盔顶上摇摆，令人心颤；
他手里拿着一把很合用的结实的长枪。
尚武的墨涅拉奥斯也这样武装起来。
他们这样在各自的队伍里武装齐备，
走到特洛亚人和阿开奥斯人阵前，
样子很吓人，旁观的、驯马的特洛亚人
和胫甲精美的阿开奥斯人都感到惊奇。
他们在那块量好的空地上靠近站立，
彼此怒目而视，挥舞手中的长枪。
阿勒珊德罗斯先投掷那支有长影的铜枪，
击中了墨涅拉奥斯的半径等长的圆盾，
但铜尖未能穿过去，被坚固的盾牌碰弯。
于是阿特柔斯的儿子用强健的右手
举着铜枪冲上去，对父亲宙斯祷告说：
“宙斯王，请让我报复首先害我的神样的
阿勒珊德罗斯，使他死在我的手下，
叫后生的人不敢向对他表示友谊的
东道主人做出任何的罪恶行为。”
他这样说，平衡长影铜枪掷出去，
击中普里阿摩斯的儿子的等径圆盾。
那支有力的长枪穿过那发亮的盾牌，
再迅速刺穿无比精制的胸甲，
枪尖正好在肋旁刺破精美的衬袍，
阿勒珊德罗斯往旁边一闪，躲过了厄运。
阿特柔斯的儿子拔出嵌银的铜剑，
高高立起来砍中阿勒珊德罗斯的盔顶，
但铜剑在上面破成三四块，从手里落下。
阿特柔斯之子仰望天空大声呼唤：
“宙斯，没有别的天神比你更坏事，
我认为我已向阿勒珊德罗斯的邪恶报仇，
但我的铜剑在手里破成块，我的长枪
白白从手里投掷出去，没击中要害。”
他这样说，猛扑过去抓住有鬃饰的盔顶，
转过身拖向胫甲精美的阿开奥斯人的阵线。
帕里斯被嫩喉咙下面的绣花带扼住气，
那本是系在他的下巴上，把头盔拉紧。
若不是宙斯之女阿佛罗狄忒看见，
把那根用牛皮制成的带子使劲弄断，
墨涅拉奥斯会把他拖走，大享声名。
那只空头盔落在他的强有力的手里，
他把它一甩，扔向那些胫甲精美的
阿开奥斯人，由他的忠实伴侣捡起。
他转身冲去，想拿铜枪刺死仇人；
但是阿佛罗狄忒把帕里斯王子救起来，
对一位女神这是件轻而易举的事情，
她把他笼罩在一团浓密的云雾之中，
安放在他的馨香馥郁的卧室里面。
她立刻去召唤海伦，在望楼上遇见她，
她的身边环绕着许多特洛亚妇女。
女神拉着她的馨香的衬袍摇摇，
她化身为一个抽织羊毛的年老的妇人，
那人曾住在拉克得蒙，抽织好羊毛，
深为海伦所喜爱；美神这样子对她说：
“快来，阿勒珊德罗斯召唤你快回家去，
他正在房间里，躺在那张嵌银饰的榻上，
你不会认为他是在同敌人战斗后回来，
倒会想他要去参加舞会或跳完舞蹈，
回来坐在家里想好好休息休息。”
她这样说，激动了海伦胸中的情绪。
海伦看见这位女神的秀丽的颈项、
可爱的胸脯、发亮的眼睛，她感到惊奇，
呼唤女神的名称，立即对她这样说：
“好女神，你为什么存心这样欺骗我？
你是想把我引到弗里基亚，或引到
可爱的墨奥尼埃的人烟稠密的城市，
要是那里有你喜爱的发音清晰的人。
现在墨涅拉奥斯已战胜阿勒珊德罗斯，
想把我这个可恨的女人带到他家里。
你是为这事来到这里施展骗术。
你去坐在他身边，离开天神的道路，
不要让你的脚把你送回奥林波斯。
你是永远为他受苦受难，保护他，
直到你成为他的妻子或是女奴。
我不到他那里——那是件令人气愤的事——
去分享他的卧榻；所有的特洛亚妇女
今后一定会谴责我，我心里已非常痛苦。”
神圣的阿佛罗狄忒发怒，对她这样说：
“狠心的女人，不要刺激我，免得我生气，
抛弃你，憎恨你，正如我现在爱你的程度，
也免得我在特洛亚人和达那奥斯人之间
制造可悲的仇恨，使你毁灭于不幸。”
她这样说，宙斯的女儿不免惊慌，
她裹上灿烂的袍子，默默无言地离去，
她躲过特洛亚人，有女神给她带路。
她们到达阿勒珊德罗斯的富丽的宫殿，
妇女们很快就各自去做自己的事情，
那个美丽的妇人进入那间高大的房间，
爱笑的女神阿佛罗狄忒为她端来
一张凳子，摆在阿勒珊德罗斯面前，
提大盾的宙斯的女儿海伦在那里坐下，
侧目而视，并且谴责她的丈夫说：
“你已从战争中回来，但愿你在那里丧命，
被一个英勇的人、我的前夫杀死。
你从前曾经自夸，论力量、手臂、枪法，
你比阿瑞斯喜爱的墨涅拉奥斯强得多。
你去向阿瑞斯喜爱的墨涅拉奥斯挑战，
使他再同你对打；不过我还是劝你，
就此心甘罢休，不要再去同金发的
墨涅拉奥斯单独交手，失去理智，
免得你很快就在他的枪尖下丧命。”
阿勒珊德罗斯用这些话回答她说：
“夫人，请不要用辱骂谴责我的心灵，
这一回墨涅拉奥斯有雅典娜帮助战胜我，
下一回是我战胜他，我们也有神相助。
你过来，我们上去睡觉，享受爱情；
欲念从没有这样笼罩着我的心灵，
我从可爱的拉克得蒙把你弄到手，
同乘渡海的船舶在克拉那埃岛上
同你睡眠，在爱情上面结合的时候，
也没有这样爱你，甜蜜的欲望占据我。”
他这样说，就带头上去，妻子跟随。
他们两人睡在嵌着银饰的榻上；
阿特柔斯的儿子却像野兽一样
在人群中间穿行，好发现阿勒珊德罗斯。
但没有一个特洛亚人或是他们的盟友能够
给英武的墨涅拉奥斯指出阿勒珊德罗斯。
他们要是看见了，也不会友爱地隐藏他，
因为他被他们全体如黑色的死亡来憎恨。
于是阿伽门农，人民的国王说道：
“特洛亚人、达尔达诺斯人和你们的盟友，
请听我说，胜利已归于英武的墨涅拉奥斯，
你们把阿尔戈斯的海伦和她的财产
一起交出来，对我们付出合适的赔偿，
值得后世出生的人永远铭记。”
阿伽门农这样说，阿开奥斯人一片赞许。
ΙΛΙΑΔΟΣ Γ
Aὐτὰρ ἐπεὶ κόσμηθεν ἅμ᾽ ἡγεμόνεσσιν ἕκαστοι,
Τρῶες μὲν κλαγγῇ τ᾽ ἐνοπῇ τ᾽ ἴσαν，ὄρνιθες ὣς，
ἠΰτε περ κλαγγὴ γεράνων πέλει οὐρανόθι πρό，
αἵ τ᾽ ἐπεὶ οὖν χειμῶνα φύγον καὶ ἀθέσφατον ὄμβρον，
κλαγγῇ ταί γε πέτονται ἐπ᾽ Ὠκεανοῖο ῥοάων，
ἀνδράσι Πυγμαίοισι φόνον καὶ κῆρα φέρουσαι·
ἠέριαι δ᾽ ἄρα ταί γε κακὴν ἔριδα προφέρονται.
οἳ δ᾽ ἄρ᾽ ἴσαν σιγῇ μένεα πνείοντες Ἀχαιοὶ，
ἐν θυμῷ μεμαῶτες ἀλεξέμεν ἀλλήλοισιν.
Eὖτ᾽ ὄρεος κορυφῇσι Νότος κατέχευεν ὀμίχλην，
ποιμέσιν οὔ τι φίλην,κλέπτῃ δέ τε νυκτὸς ἀμείνω,
τόσσον τίς τ᾽ ἐπιλεύσσει ὅσον τ᾽ ἐπὶ λᾶαν ἵησιν·
ὣς ἄρα τῶν ὑπὸ ποσσὶ κονίσαλος ὄρνυτ᾽ ἀελλὴς
ἐρχομένων· μάλα δ᾽ ὦκα διέπρησσον πεδίοιο.
Oἳ δ᾽ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπ᾽ ἀλλήλοισιν ἰόντες,
Τρωσὶν μὲν προμάχιζεν Ἀλέξανδρος θεοειδής，
παρδαλέην ὤμοισιν ἔχων καὶ καμπύλα τόξα
καὶ ξίφος. αὐτὰρ ὁ δοῦρε δύω κεκορυθμένα χαλκῷ
πάλλων Ἀργείων προκαλίζετο πάντας ἀρίστους
ἀντίβιον μαχέσασθαι ἐν αἰνῇ δηϊοτῆτι.
Tὸν δ᾽ ὡς οὖν ἐνόησεν ἀρηΐφιλος Μενέλαος
ἐρχόμενον προπάροιθεν ὁμίλου μακρὰ βιβάντα,
ὥς τε λέων ἐχάρη μεγάλῳ ἐπὶ σώματι κύρσας，
εὑρὼν ἢ ἔλαφον κεραὸν ἢ ἄγριον αἶγα
πεινάων· μάλα γάρ τε κατεσθίει，εἴ περ ἂν αὐτὸν
σεύωνται ταχέες τε κύνες θαλεροί τ᾽ αἰζηοί·
ὣς ἐχάρη Μενέλαος Ἀλέξανδρον θεοειδέα
ὀφθαλμοῖσιν ἰδών· φάτο γὰρ τίσεσθαι ἀλείτην.
αὐτίκα δ᾽ ἐξ ὀχέων σὺν τεύχεσιν ἆλτο χαμᾶζε.
Tὸν δ᾽ ὡς οὖν ἐνόησεν Ἀλέξανδρος θεοειδὴς
ἐν προμάχοισι φανέντα，κατεπλήγη φίλον ἦτορ,
ἂψ δ᾽ ἑτάρων εἰς ἔθνος ἐχάζετο κῆρ᾽ ἀλεείνων.
ὡς δ᾽ ὅτε τίς τε δράκοντα ἰδὼν παλίνορσος ἀπέστη
οὔρεος ἐν βήσσῃς,ὑπό τε τρόμος ἔλλαβε γυῖα,
ἂψ δ᾽ ἀνεχώρησεν,ὦχρός τέ μιν εἷλε παρειάς,
ὣς αὖτις καθ᾽ ὅμιλον ἔδυ Τρώων ἀγερώχων
δείσας Ἀτρέος υἱὸν Ἀλέξανδρος θεοειδής.
Tὸν δ᾽ Ἕκτωρ νείκεσσεν ἰδὼν αἰσχροῖς ἐπέεσσιν·
“Δύσπαρι，εἶδος ἄριστε，γυναιμανὲς，ἠπεροπευτά，
αἴθ᾽ ὄφελες ἄγονός τ᾽ ἔμεναι ἄγαμός τ᾽ ἀπολέσθαι.
καί κε τὸ βουλοίμην, καί κεν πολὺ κέρδιον ἦεν
ἢ οὕτω λώβην τ᾽ ἔμεναι καὶ ὑπόψιον ἄλλων.
ἦ που καγχαλόωσι κάρη κομόωντες Ἀχαιοί，
φάντες ἀριστῆα πρόμον ἔμμεναι，οὕνεκα καλὸν
εἶδος ἔπ᾽, ἀλλ᾽ οὐκ ἔστι βίη φρεσὶν οὐδέ τις ἀλκή.
ἦ τοιόσδε ἐὼν ἐν ποντοπόροισι νέεσσι
πόντον ἐπιπλώσας, ἑτάρους ἐρίηρας ἀγείρας,
μιχθεὶς ἀλλοδαποῖσι γυναῖκ᾽ εὐειδέ᾽ ἀνῆγες
ἐξ ἀπίης γαίης，νυὸν ἀνδρῶν αἰχμητάων，
πατρί τε σῷ μέγα πῆμα πόληΐ τε παντί τε δήμῳ,
δυσμενέσιν μὲν χάρμα，κατηφείην δὲ σοὶ αὐτῷ；
οὐκ ἂν δὴ μείνειας ἀρηΐφιλον Μενέλαον；
γνοίης χ᾽ οἵου φωτὸς ἔχεις θαλερὴν παράκοιτιν·
οὐκ ἄν τοι χραίσμῃ κίθαρις τά τε δῶρ᾽ Ἀφροδίτης，
ἥ τε κόμη τό τε εἶδος，ὅτ᾽ ἐν κονίῃσι μιγείης.
ἀλλὰ μάλα Τρῶες δειδήμονες. ἦ τέ κεν ἤδη
λάϊνον ἕσσο χιτῶνα κακῶν ἕνεχ᾽ ὅσσα ἔοργας.”
Tὸν δ᾽ αὖτε προσέειπεν Ἀλέξανδρος θεοειδής·
“Ἕκτορ，ἐπεί με κατ᾽ αἶσαν ἐνείκεσας οὐδ᾽ ὑπὲρ αἶσαν，—
αἰεί τοι κραδίη πέλεκυς ὥς ἐστιν ἀτειρὴς，
ὅς τ᾽ εἶσιν διὰ δουρὸς ὑπ᾽ ἀνέρος，ὅς ῥά τε τέχνῃ
νήϊον ἐκτάμνῃσιν, ὀφέλλει δ᾽ ἀνδρὸς ἐρωήν·
ὣς σοὶ ἐνὶ στήθεσσιν ἀτάρβητος νόος ἐστί·—
μή μοι δῶρ᾽ ἐρατὰ πρόφερε χρυσέης Ἀφροδίτης·
οὔ τοι ἀπόβλητ᾽ ἐστὶ θεῶν ἐρικυδέα δῶρα，
ὅσσά κεν αὐτοὶ δῶσιν, ἑκὼν δ᾽ οὐκ ἄν τις ἕλοιτο.
νῦν αὖτ᾽ εἴ μ᾽ ἐθέλεις πολεμίζειν ἠδὲ μάχεσθαι,
ἄλλους μὲν κάθισον Τρῶας καὶ πάντας Ἀχαιούς,
αὐτὰρ ἔμ᾽ ἐν μέσσῳ καὶ ἀρηΐφιλον Μενέλαον
συμβάλετ᾽ ἀμφ᾽ Ἑλένῃ καὶ κτήμασι πᾶσι μάχεσθαι.
ὁππότερος δέ κε νικήσῃ κρείσσων τε γένηται，
κτήμαθ᾽ ἑλὼν ἐῢ πάντα γυναῖκά τε οἴκαδ᾽ ἀγέσθω·
οἳ δ᾽ ἄλλοι φιλότητα καὶ ὅρκια πιστὰ ταμόντες
ναίοιτε Τροίην ἐριβώλακα，τοὶ δὲ νεέσθων
Ἄργος ἐς ἱππόβοτον καὶ Ἀχαιΐδα καλλιγύναικα.”
Ὣς ἔφαθ᾽, Ἕκτωρ δ᾽ αὖτε χάρη μέγα μῦθον ἀκούσας,
καί ῥ᾽ ἐς μέσσον ἰὼν Τρώων ἀνέεργε φάλαγγας，
μέσσου δουρὸς ἑλών· τοὶ δ᾽ ἱδρύνθησαν ἅπαντες.
τῷ δ᾽ ἐπετοξάζοντο κάρη κομόωντες Ἀχαιοὶ
ἰοῖσίν τε τιτυσκόμενοι λάεσσί τ᾽ ἔβαλλον.
αὐτὰρ ὁ μακρὸν ἄϋσεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων·
“ἴσχεσθ᾽，Ἀργεῖοι, μὴ βάλλετε，κοῦροι Ἀχαιῶν·
στεῦται γάρ τι ἔπος ἐρέειν κορυθαίολος Ἕκτωρ.”
Ὣς ἔφαθ᾽, οἱ δ᾽ ἔσχοντο μάχης ἄνεῴ τ᾽ ἐγένοντο
ἐσσυμένως· Ἕκτωρ δὲ μετ᾽ ἀμφοτέροισιν ἔειπε·
“κέκλυτέ μευ，Τρῶες καὶ ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοὶ，
μῦθον Ἀλεξάνδροιο, τοῦ εἵνεκα νεῖκος ὄρωρεν.
ἄλλους μὲν κέλεται Τρῶας καὶ πάντας Ἀχαιοὺς
τεύχεα κάλ᾽ ἀποθέσθαι ἐπὶ χθονὶ πουλυβοτείρῃ,
αὐτὸν δ᾽ ἐν μέσσῳ καὶ ἀρηΐφιλον Μενέλαον
οἴους ἀμφ᾽ Ἑλένῃ καὶ κτήμασι πᾶσι μάχεσθαι.
ὁππότερος δέ κε νικήσῃ κρείσσων τε γένηται，
κτήμαθ᾽ ἑλὼν ἐῢ πάντα γυναῖκά τε οἴκαδ᾽ ἀγέσθω·
οἳ δ᾽ ἄλλοι φιλότητα καὶ ὅρκια πιστὰ τάμωμεν.”
Ὣς ἔφαθ᾽, οἳ δ᾽ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ·
τοῖσι δὲ καὶ μετέειπε βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος.
“κέκλυτε νῦν καὶ ἐμεῖο· μάλιστα γὰρ ἄλγος ἱκάνει
θυμὸν ἐμόν,φρονέω δὲ διακρινθήμεναι ἤδη
Ἀργείους καὶ Τρῶας, ἐπεὶ κακὰ πολλὰ πέπασθε
εἵνεκ᾽ ἐμῆς ἔριδος καὶ Ἀλεξάνδρου ἕνεκ᾽ ἀρχῆς.
ἡμέων δ᾽ ὁπποτέρῳ θάνατος καὶ μοῖρα τέτυκται，
τεθναίη· ἄλλοι δὲ διακρινθεῖτε τάχιστα.
οἴσετε ἄρν᾽,ἕτερον λευκόν，ἑτέρην δὲ μέλαιναν,
Γῇ τε καὶ Ἠελίῳ· Διὶ δ᾽ ἡμεῖς οἴσομεν ἄλλον·
ἄξετε δὲ Πριάμοιο βίην, ὄφρ᾽ ὅρκια τάμνῃ
αὐτός, ἐπεί οἱ παῖδες ὑπερφίαλοι καὶ ἄπιστοι，
μή τις ὑπερβασίῃ Διὸς ὅρκια δηλήσηται.
αἰεὶ δ᾽ ὁπλοτέρων ἀνδρῶν φρένες ἠερέθονται·
οἷς δ᾽ ὁ γέρων μετέῃσιν，ἅμα πρόσσω καὶ ὀπίσσω
λεύσσει, ὅπως ὄχ᾽ ἄριστα μετ᾽ ἀμφοτέροισι γένηται.”
Ὣς ἔφαθ᾽, οἳ δ᾽ ἐχάρησαν Ἀχαιοί τε Τρῶές τε
ἐλπόμενοι παύσασθαι ὀϊζυροῦ πολέμοιο.
καί ῥ᾽ ἵππους μὲν ἔρυξαν ἐπὶ στίχας,ἐκ δ᾽ ἔβαν αὐτοί,
τεύχεά τ᾽ ἐξεδύοντο· τὰ μὲν κατέθεντ᾽ ἐπὶ γαίῃ
πλησίον ἀλλήλων,ὀλίγη δ᾽ ἦν ἀμφὶς ἄρουρα.
Ἕκτωρ δὲ προτὶ ἄστυ δύω κήρυκας ἔπεμπε
καρπαλίμως ἄρνας τε φέρειν Πρίαμόν τε καλέσσαι.
αὐτὰρ ὁ Ταλθύβιον προΐει κρείων Ἀγαμέμνων
νῆας ἔπι γλαφυρὰς ἰέναι, ἠδ᾽ ἄρν᾽ ἐκέλευεν
οἰσέμεναι· ὃ δ᾽ ἄρ᾽ οὐκ ἀπίθησ᾽ Ἀγαμέμνονι δίῳ.
Ἶρις δ᾽ αὖθ᾽ Ἑλένῃ λευκωλένῳ ἄγγελος ἦλθεν，
εἰδομένη γαλόῳ，Ἀντηνορίδαο δάμαρτι,
τὴν Ἀντηνορίδης εἶχε κρείων Ἑλικάων，
Λαοδίκην，Πριάμοιο θυγατρῶν εἶδος ἀρίστην.
τὴν δ᾽ εὗρ᾽ ἐν μεγάρῳ· ἣ δὲ μέγαν ἱστὸν ὕφαινε，
δίπλακα πορφυρέην, πολέας δ᾽ ἐνέπασσεν ἀέθλους
Τρώων θ᾽ ἱπποδάμων καὶ Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων,
οὕς ἑθεν εἵνεκ᾽ ἔπασχον ὑπ᾽ Ἄρηος παλαμάων.
ἀγχοῦ δ᾽ ἱσταμένη προσέφη πόδας ὠκέα Ἶρις·
“δεῦρ᾽ ἴθι，νύμφα φίλη, ἵνα θέσκελα ἔργα ἴδηαι
Τρώων θ᾽ ἱπποδάμων καὶ Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων.
οἳ πρὶν ἐπ᾽ ἀλλήλοισι φέρον πολύδακρυν Ἄρηα
ἐν πεδίῳ, ὀλοοῖο λιλαιόμενοι πολέμοιο，
οἳ δὴ νῦν ἕαται σιγῇ,πόλεμος δὲ πέπαυται,
ἀσπίσι κεκλιμένοι,παρὰ δ᾽ ἔγχεα μακρὰ πέπηγεν.
αὐτὰρ Ἀλέξανδρος καὶ ἀρηΐφιλος Μενέλαος
μακρῇς ἐγχείῃσι μαχήσονται περὶ σεῖο·
τῷ δέ κε νικήσαντι φίλη κεκλήσῃ ἄκοιτις.”
Ὣς εἰποῦσα θεὰ γλυκὺν ἵμερον ἔμβαλε θυμῷ
ἀνδρός τε προτέρου καὶ ἄστεος ἠδὲ τοκήων·
αὐτίκα δ᾽ ἀργεννῇσι καλυψαμένη ὀθόνῃσιν
ὁρμᾶτ᾽ ἐκ θαλάμοιο τέρεν κατὰ δάκρυ χέουσα，
οὐκ οἴη, ἅμα τῇ γε καὶ ἀμφίπολοι δύ᾽ ἕποντο，
Αἴθρη, Πιτθῆος θυγάτηρ, Κλυμένη τε βοῶπις·
αἶψα δ᾽ ἔπειθ᾽ ἵκανον ὅθι Σκαιαὶ πύλαι ἦσαν.
Oἱ δ᾽ ἀμφὶ Πρίαμον καὶ Πάνθοον ἠδὲ Θυμοίτην
Λάμπόν τε Κλυτίον θ᾽ Ἱκετάονά τ᾽,ὄζον Ἄρηος,
Οὐκαλέγων τε καὶ Ἀντήνωρ, πεπνυμένω ἄμφω,
ἥατο δημογέροντες ἐπὶ Σκαιῇσι πύλῃσι,
γήραϊ δὴ πολέμοιο πεπαυμένοι，ἀλλ᾽ ἀγορηταὶ
ἐσθλοί，τεττίγεσσιν ἐοικότες, οἵ τε καθ᾽ ὕλην
δενδρέῳ ἐφεζόμενοι ὄπα λειριόεσσαν ἱεῖσι·
τοῖοι ἄρα Τρώων ἡγήτορες ἧντ᾽ ἐπὶ πύργῳ.
οἳ δ᾽ ὡς οὖν εἴδονθ᾽ Ἑλένην ἐπὶ πύργον ἰοῦσαν，
ἦκα πρὸς ἀλλήλους ἔπεα πτερόεντ᾽ ἀγόρευον·
“οὐ νέμεσις Τρῶας καὶ ἐϋκνήμιδας Ἀχαιοὺς
τοιῇδ᾽ ἀμφὶ γυναικὶ πολὺν χρόνον ἄλγεα πάσχειν·
αἰνῶς ἀθανάτῃσι θεῇς εἰς ὦπα ἔοικεν·
ἀλλὰ καὶ ὧς τοίη περ ἐοῦσ᾽ ἐν νηυσὶ νεέσθω,
μηδ᾽ ἡμῖν τεκέεσσί τ᾽ ὀπίσσω πῆμα λίποιτο.”
Ὣς ἄρ᾽ ἔφαν, Πρίαμος δ᾽ Ἑλένην ἐκαλέσσατο φωνῇ·
“δεῦρο πάροιθ᾽ ἐλθοῦσα, φίλον τέκος, ἵζευ ἐμεῖο,
ὄφρα ἴδῃς πρότερόν τε πόσιν πηούς τε φίλους τε—
οὔ τί μοι αἰτίη ἐσσί,θεοί νύ μοι αἴτιοί εἰσιν，
οἵ μοι ἐφώρμησαν πόλεμον πολύδακρυν Ἀχαιῶν—
ὥς μοι καὶ τόνδ᾽ ἄνδρα πελώριον ἐξονομήνῃς，
ὅς τις ὅδ᾽ ἐστὶν Ἀχαιὸς ἀνὴρ ἠΰς τε μέγας τε.
ἦ τοι μὲν κεφαλῇ καὶ μείζονες ἄλλοι ἔασι,
καλὸν δ᾽ οὕτω ἐγὼν οὔ πω ἴδον ὀφθαλμοῖσιν,
οὐδ᾽ οὕτω γεραρόν· βασιλῆϊ γὰρ ἀνδρὶ ἔοικε.”
Tὸν δ᾽ Ἑλένη μύθοισιν ἀμείβετο，δῖα γυναικῶν·
“αἰδοῖός τέ μοί ἐσσι，φίλε ἑκυρὲ，δεινός τε.
ὡς ὄφελεν θάνατός μοι ἁδεῖν κακὸς ὁππότε δεῦρο
υἱέϊ σῷ ἑπόμην，θάλαμον γνωτούς τε λιποῦσα
παῖδά τε τηλυγέτην καὶ ὁμηλικίην ἐρατεινήν.
ἀλλὰ τά γ᾽ οὐκ ἐγένοντο. τὸ καὶ κλαίουσα τέτηκα.
τοῦτο δέ τοι ἐρέω，ὅ μ᾽ ἀνείρεαι ἠδὲ μεταλλᾷς·
οὗτός γ᾽ Ἀτρεΐδης εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνων,
ἀμφότερον βασιλεύς τ᾽ ἀγαθὸς κρατερός τ᾽ αἰχμητής.
δαὴρ αὖτ᾽ ἐμὸς ἔσκε κυνώπιδος，εἴ ποτ᾽ ἔην γε.”
Ὣς φάτο，τὸν δ᾽ ὁ γέρων ἠγάσσατο φώνησέν τε·
“ὦ μάκαρ Ἀτρεΐδη，μοιρηγενὲς，ὀλβιόδαιμον,
ἦ ῥά νύ τοι πολλοὶ δεδμήατο κοῦροι Ἀχαιῶν.
ἤδη καὶ Φρυγίην εἰσήλυθον ἀμπελόεσσαν,
ἔνθα ἴδον πλείστους Φρύγας ἀνέρας αἰολοπώλους，
λαοὺς Ὀτρῆος καὶ Μυγδόνος ἀντιθέοιο,
οἵ ῥα τότ᾽ ἐστρατόωντο παρ᾽ ὄχθας Σαγγαρίοιο·
καὶ γὰρ ἐγὼν ἐπίκουρος ἐὼν μετὰ τοῖσιν ἐλέχθην
ἤματι τῷ ὅτε τ᾽ ἦλθον Ἀμαζόνες ἀντιάνειραι·
ἀλλ᾽ οὐδ᾽ οἳ τόσοι ἦσαν ὅσοι ἑλίκωπες Ἀχαιοί.”
Δδεύτερον αὖτ᾽ Ὀδυσῆα ἰδὼν ἐρέειν᾽ ὁ γεραιός·
“εἴπ᾽ ἄγε μοι καὶ τόνδε，φίλον τέκος，ὅς τις ὅδ᾽ ἐστί·
μείων μὲν κεφαλῇ Ἀγαμέμνονος Ἀτρεΐδαο,
εὐρύτερος δ᾽ ὤμοισιν ἰδὲ στέρνοισιν ἰδέσθαι.
τεύχεα μέν οἱ κεῖται ἐπὶ χθονὶ πουλυβοτείρῃ,
αὐτὸς δὲ κτίλος ὣς ἐπιπωλεῖται στίχας ἀνδρῶν·
ἀρνειῷ μιν ἔγωγε ἐΐσκω πηγεσιμάλλῳ,
ὅς τ᾽ οἰῶν μέγα πῶϋ διέρχεται ἀργεννάων.”
Tὸν δ᾽ ἠμείβετ᾽ ἔπειθ᾽ Ἑλένη Διὸς ἐκγεγαυῖα·
“οὗτος δ᾽ αὖ Λαερτιάδης πολύμητις Ὀδυσσεύς,
ὃς τράφη ἐν δήμῳ Ἰθάκης κραναῆς περ ἐούσης
εἰδὼς παντοίους τε δόλους καὶ μήδεα πυκνά.”
Tὴν δ᾽ αὖτ᾽ Ἀντήνωρ πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
“ὦ γύναι，ἦ μάλα τοῦτο ἔπος νημερτὲς ἔειπες·
ἤδη γὰρ καὶ δεῦρό ποτ᾽ ἤλυθε δῖος Ὀδυσσεὺς
σεῦ ἕνεκ᾽ ἀγγελίης σὺν ἀρηϊφίλῳ Μενελάῳ·
τοὺς δ᾽ ἐγὼ ἐξείνισσα καὶ ἐν μεγάροισι φίλησα,
ἀμφοτέρων δὲ φυὴν ἐδάην καὶ μήδεα πυκνά.
ἀλλ᾽ ὅτε δὴ Τρώεσσιν ἐν ἀγρομένοισιν ἔμιχθεν，
στάντων μὲν Μενέλαος ὑπείρεχεν εὐρέας ὤμους,
ἄμφω δ᾽ ἑζομένω γεραρώτερος ἦεν Ὀδυσσεύς.
ἀλλ᾽ ὅτε δὴ μύθους καὶ μήδεα πᾶσιν ὕφαινον，
ἦ τοι μὲν Μενέλαος ἐπιτροχάδην ἀγόρευε,
παῦρα μὲν，ἀλλὰ μάλα λιγέως, ἐπεὶ οὐ πολύμυθος
οὐδ᾽ ἀφαμαρτοεπής，εἰ καὶ γένει ὕστερος ἦεν.
ἀλλ᾽ ὅτε δὴ πολύμητις ἀναΐξειεν Ὀδυσσεὺς，
στάσκεν, ὑπαὶ δὲ ἴδεσκε κατὰ χθονὸς ὄμματα πήξας,
σκῆπτρον δ᾽ οὔτ᾽ ὀπίσω οὔτε προπρηνὲς ἐνώμα,
ἀλλ᾽ ἀστεμφὲς ἔχεσκεν，ἀΐδρεϊ φωτὶ ἐοικώς·
φαίης κε ζάκοτόν τέ τιν᾽ ἔμμεναι ἄφρονά τ᾽ αὔτως.
ἀλλ᾽ ὅτε δὴ ὄπα τε μεγάλην ἐκ στήθεος εἵη
καὶ ἔπεα νιφάδεσσιν ἐοικότα χειμερίῃσιν,
οὐκ ἂν ἔπειτ᾽ Ὀδυσῆΐ γ᾽ ἐρίσσειε βροτὸς ἄλλος.
οὐ τότε γ᾽ ὧδ᾽ Ὀδυσῆος ἀγασσάμεθ᾽ εἶδος ἰδόντες.”
Tὸ τρίτον αὖτ᾽ Αἴαντα ἰδὼν ἐρέειν᾽ ὁ γεραιός·
“τίς τ᾽ ἄρ，ὅδ᾽ ἄλλος Ἀχαιὸς ἀνὴρ ἠΰς τε μέγας τε，
ἔξοχος Ἀργείων κεφαλήν τε καὶ εὐρέας ὤμους；”
Tὸν δ᾽ Ἑλένη τανύπεπλος ἀμείβετο，δῖα γυναικῶν·
“οὗτος δ᾽ Αἴας ἐστὶ πελώριος，ἕρκος Ἀχαιῶν·
Ἰδομενεὺς δ᾽ ἑτέρωθεν ἐνὶ Κρήτεσσι θεὸς ὣς
ἕστηκ᾽, ἀμφὶ δέ μιν Κρητῶν ἀγοὶ ἠγερέθονται.
πολλάκι μιν ξείνισσεν ἀρηΐφιλος Μενέλαος
οἴκῳ ἐν ἡμετέρῳ，ὁπότε Κρήτηθεν ἵκοιτο.
νῦν δ᾽ ἄλλους μὲν πάντας ὁρῶ ἑλίκωπας Ἀχαιούς,
οὕς κεν ἐῢ γνοίην καί τ᾽ οὔνομα μυθησαίμην·
δοιὼ δ᾽ οὐ δύναμαι ἰδέειν κοσμήτορε λαῶν，
Κάστορά θ᾽ ἱππόδαμον καὶ πὺξ ἀγαθὸν Πολυδεύκεα，
αὐτοκασιγνήτω, τώ μοι μία γείνατο μήτηρ.
ἢ οὐχ ἑσπέσθην Λακεδαίμονος ἐξ ἐρατεινῆς,
ἢ δεύρω μὲν ἕποντο νέεσσ᾽ ἔνι ποντοπόροισι,
νῦν αὖτ᾽ οὐκ ἐθέλουσι μάχην καταδύμεναι ἀνδρῶν，
αἴσχεα δειδιότες καὶ ὀνείδεα πόλλ᾽ ἅ μοί ἐστιν.”
ς φάτο,τοὺς δ᾽ ἤδη κάτεχεν φυσίζοος αἶα
ἐν Λακεδαίμονι αὖθι，φίλῃ ἐν πατρίδι γαίῃ.
Kήρυκες δ᾽ ἀνὰ ἄστυ θεῶν φέρον ὅρκια πιστὰ，
ἄρνε δύω καὶ οἶνον ἐΰφρονα，καρπὸν ἀρούρης，
ἀσκῷ ἐν αἰγείῳ· φέρε δὲ κρητῆρα φαεινὸν
κῆρυξ Ἰδαῖος ἠδὲ χρύσεια κύπελλα·
ὄτρυνεν δὲ γέροντα παριστάμενος ἐπέεσσιν·
“ὄρσεο，Λαομεδοντιάδη, καλέουσιν ἄριστοι
Τρώων θ᾽ ἱπποδάμων καὶ Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων
ἐς πεδίον καταβῆναι，ἵν᾽ ὅρκια πιστὰ τάμητε.
αὐτὰρ Ἀλέξανδρος καὶ ἀρηΐφιλος Μενέλαος
μακρῇς ἐγχείῃσι μαχήσοντ᾽ ἀμφὶ γυναικί·
τῷ δέ κε νικήσαντι γυνὴ καὶ κτήμαθ᾽ ἕποιτο·
οἳ δ᾽ ἄλλοι φιλότητα καὶ ὅρκια πιστὰ ταμόντες
ναίοιμεν Τροίην ἐριβώλακα，τοὶ δὲ νέονται
Ἄργος ἐς ἱππόβοτον καὶ Ἀχαιΐδα καλλιγύναικα.”
Ὣς φάτο，ῥίγησεν δ᾽ ὃ γέρων, ἐκέλευσε δ᾽ ἑταίρους
ἵππους ζευγνύμεναι· τοὶ δ᾽ ὀτραλέως ἐπίθοντο.
ἂν δ᾽ ἄρ᾽ ἔβη Πρίαμος, κατὰ δ᾽ ἡνία τεῖνεν ὀπίσσω·
πὰρ δέ οἱ Ἀντήνωρ περικαλλέα βήσετο δίφρον·
τὼ δὲ διὰ Σκαιῶν πεδίονδ᾽ ἔχον ὠκέας ἵππους.
Ἀλλ᾽ ὅτε δή ῥ᾽ ἵκοντο μετὰ Τρῶας καὶ Ἀχαιούς,
ἐξ ἵππων ἀποβάντες ἐπὶ χθόνα πουλυβότειραν
ἐς μέσσον Τρώων καὶ Ἀχαιῶν ἐστιχόωντο.
ὄρνυτο δ᾽ αὐτίκ᾽ ἔπειτα ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων,
ἂν δ᾽ Ὀδυσεὺς πολύμητις· ἀτὰρ κήρυκες ἀγαυοὶ
ὅρκια πιστὰ θεῶν σύναγον，κρητῆρι δὲ οἶνον
μίσγον, ἀτὰρ βασιλεῦσιν ὕδωρ ἐπὶ χεῖρας ἔχευαν.
Ἀτρεΐδης δὲ ἐρυσσάμενος χείρεσσι μάχαιραν,
ἥ οἱ πὰρ ξίφεος μέγα κουλεόν αἰὲν ἄωρτο，
ἀρνῶν ἐκ κεφαλέων τάμνε τρίχας. αὐτὰρ ἔπειτα
κήρυκες Τρώων καὶ Ἀχαιῶν νεῖμαν ἀρίστοις.
τοῖσιν δ᾽ Ἀτρεΐδης μεγάλ᾽ εὔχετο χεῖρας ἀνασχών·
“Ζεῦ πάτερ，Ἴδηθεν μεδέων，κύδιστε，μέγιστε,
Ἠέλιός θ᾽, ὃς πάντ᾽ ἐφορᾷς καὶ πάντ᾽ ἐπακούεις,
καὶ ποταμοὶ καὶ γαῖα，καὶ οἳ ὑπένερθε καμόντας
ἀνθρώπους τίνυσθον，ὅτις κ᾽ ἐπίορκον ὀμόσσῃ,
ὑμεῖς μάρτυροι ἔστε,φυλάσσετε δ᾽ ὅρκια πιστά·
εἰ μέν κεν Μενέλαον Ἀλέξανδρος καταπέφνῃ，
αὐτὸς ἔπειθ᾽ Ἑλένην ἐχέτω καὶ κτήματα πάντα，
ἡμεῖς δ᾽ ἐν νήεσσι νεώμεθα ποντοπόροισιν·
εἰ δέ κ᾽ Ἀλέξανδρον κτείνῃ ξανθὸς Μενέλαος,
Τρῶας ἔπειθ᾽ Ἑλένην καὶ κτήματα πάντ᾽ ἀποδοῦναι,
τιμὴν δ᾽ Ἀργείοις ἀποτινέμεν ἥν τιν᾽ ἔοικεν,
ἥ τε καὶ ἐσσομένοισι μετ᾽ ἀνθρώποισι πέληται.
εἰ δ᾽ ἂν ἐμοὶ τιμὴν Πρίαμος Πριάμοιό τε παῖδες
τίνειν οὐκ ἐθέλωσιν Ἀλεξάνδροιο πεσόντος,
αὐτὰρ ἐγὼ καὶ ἔπειτα μαχήσομαι εἵνεκα ποινῆς
αὖθι μένων，ἧός κε τέλος πολέμοιο κιχείω.”
Ἦ, καὶ ἀπὸ στομάχους ἀρνῶν τάμε νηλέϊ χαλκῷ·
καὶ τοὺς μὲν κατέθηκεν ἐπὶ χθονὸς ἀσπαίροντας，
θυμοῦ δευομένους· ἀπὸ γὰρ μένος εἵλετο χαλκός.
οἶνον δ᾽ ἐκ κρητῆρος ἀφυσσόμενοι δεπάεσσιν
ἔκχεον，ἠδ᾽ εὔχοντο θεοῖς αἰειγενέτῃσιν.
ὧδε δέ τις εἴπεσκεν Ἀχαιῶν τε Τρώων τε·
“Ζεῦ κύδιστε μέγιστε，καὶ ἀθάνατοι θεοὶ ἄλλοι，
ὁππότεροι πρότεροι ὑπὲρ ὅρκια πημήνειαν，
ὧδέ σφ᾽ ἐγκέφαλος χαμάδις ῥέοι ὡς ὅδε οἶνος，
αὐτῶν καὶ τεκέων，ἄλοχοι δ᾽ ἄλλοισι δαμεῖεν.”
Ὣς ἔφαν，οὐδ᾽ ἄρα πώ σφιν ἐπεκραίαινε Κρονίων.
τοῖσι δὲ Δαρδανίδης Πρίαμος μετὰ μῦθον ἔειπε·
“κέκλυτέ μευ，Τρῶες καὶ ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοί·
ἦ τοι ἐγὼν εἶμι προτὶ Ἴλιον ἠνεμόεσσαν
ἄψ，ἐπεὶ οὔ πω τλήσομ᾽ ἐν ὀφθαλμοῖσιν ὁρᾶσθαι
μαρνάμενον φίλον υἱὸν ἀρηϊφίλῳ Μενελάῳ·
Ζεὺς μέν που τό γε οἶδε καὶ ἀθάνατοι θεοὶ ἄλλοι，
ὁπποτέρῳ θανάτοιο τέλος πεπρωμένον ἐστίν.”
Ἦ ῥα，καὶ ἐς δίφρον ἄρνας θέτο ἰσόθεος φώς,
ἂν δ᾽ ἄρ᾽ ἔβαιν᾽ αὐτός, κατὰ δ᾽ ἡνία τεῖνεν ὀπίσσω·
πὰρ δέ οἱ Ἀντήνωρ περικαλλέα βήσετο δίφρον.
τὼ μὲν ἄρ᾽ ἄψορροι προτὶ Ἴλιον ἀπονέοντο·
Ἕκτωρ δὲ Πριάμοιο πάϊς καὶ δῖος Ὀδυσσεὺς
χῶρον μὲν πρῶτον διεμέτρεον, αὐτὰρ ἔπειτα
κλήρους ἐν κυνέῃ χαλκήρεϊ πάλλον ἑλόντες,
ὁππότερος δὴ πρόσθεν ἀφείη χάλκεον ἔγχος.
λαοὶ δ᾽ ἠρήσαντο, θεοῖσι δὲ χεῖρας ἀνέσχον,
ὧδε δέ τις εἴπεσκεν Ἀχαιῶν τε Τρώων τε·
“Ζεῦ πάτερ，Ἴδηθεν μεδέων，κύδιστε，μέγιστε，
ὁππότερος τάδε ἔργα μετ᾽ ἀμφοτέροισιν ἔθηκε,
τὸν δὸς ἀποφθίμενον δῦναι δόμον Ἄϊδος εἴσω,
ἡμῖν δ᾽ αὖ φιλότητα καὶ ὅρκια πιστὰ γενέσθαι.”
Ὣς ἄρ᾽ ἔφαν, πάλλεν δὲ μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ
ἂψ ὁρόων. Πάριος δὲ θοῶς ἐκ κλῆρος ὄρουσεν.
οἳ μὲν ἔπειθ᾽ ἵζοντο κατὰ στίχας, ἧχι ἑκάστῳ
ἵπποι ἀερσίποδες καὶ ποικίλα τεύχεα κεῖτο.
αὐτὰρ ὅ γ᾽ ἀμφ᾽ ὤμοισιν ἐδύσετο τεύχεα καλὰ
δῖος Ἀλέξανδρος，Ἑλένης πόσις ἠϋκόμοιο.
κνημῖδας μὲν πρῶτα περὶ κνήμῃσιν ἔθηκε
καλάς, ἀργυρέοισιν ἐπισφυρίοις ἀραρυίας·
δεύτερον αὖ θώρηκα περὶ στήθεσσιν ἔδυνεν
οἷο κασιγνήτοιο Λυκάονος. ἥρμοσε δ᾽ αὐτῷ.
ἀμφὶ δ᾽ ἄρ᾽ ὤμοισιν βάλετο ξίφος ἀργυρόηλον
χάλκεον, αὐτὰρ ἔπειτα σάκος μέγα τε στιβαρόν τε·
κρατὶ δ᾽ ἐπ᾽ ἰφθίμῳ κυνέην εὔτυκτον ἔθηκεν
ἵππουριν· δεινὸν δὲ λόφος καθύπερθεν ἔνευεν·
εἵλετο δ᾽ ἄλκιμον ἔγχος, ὅ οἱ παλάμηφιν ἀρήρει.
ὣς δ᾽ αὔτως Μενέλαος ἀρήϊος ἔντε᾽ ἔδυνεν.
Oἱ δ᾽ ἐπεὶ οὖν ἑκάτερθεν ὁμίλου θωρήχθησαν,
ἐς μέσσον Τρώων καὶ Ἀχαιῶν ἐστιχόωντο
δεινὸν δερκόμενοι· θάμβος δ᾽ ἔχεν εἰσορόωντας
Τρῶάς θ᾽ ἱπποδάμους καὶ ἐϋκνήμιδας Ἀχαιούς.
καί ῥ᾽ ἐγγὺς στήτην διαμετρητῷ ἐνὶ χώρῳ
σείοντ᾽ ἐγχείας ἀλλήλοισιν κοτέοντε.
πρόσθε δ᾽ Ἀλέξανδρος προΐει δολιχόσκιον ἔγχος,
καὶ βάλεν Ἀτρεΐδαο κατ᾽ ἀσπίδα πάντοσ᾿ ἐΐσην,
οὐδ᾽ ἔρρηξεν χαλκός,ἀνεγνάμφθη δέ οἱ αἰχμὴ
ἀσπίδ᾽ ἐνὶ κρατερῇ. ὁ δὲ δεύτερον ὄρνυτο χαλκῷ
Ἀτρεΐδης Μενέλαος ἐπευξάμενος Διὶ πατρί·
“Ζεῦ ἄνα，δὸς τίσασθαι ὅ με πρότερος κάκ᾽ ἔοργε，
δῖον Ἀλέξανδρον, καὶ ἐμῇς ὑπὸ χερσὶ δάμασσον,
ὄφρα τις ἐρρίγῃσι καὶ ὀψιγόνων ἀνθρώπων
ξεινοδόκον κακὰ ῥέξαι, ὅ κεν φιλότητα παράσχῃ.”
Ἦ ῥα，καὶ ἀμπεπαλὼν προΐει δολιχόσκιον ἔγχος,
καὶ βάλε Πριαμίδαο κατ᾽ ἀσπίδα πάντοσ᾿ ἐΐσην.
διὰ μὲν ἀσπίδος ἦλθε φαεινῆς ὄβριμον ἔγχος,
καὶ διὰ θώρηκος πολυδαιδάλου ἠρήρειστο.
ἀντικρὺ δὲ παραὶ λαπάρην διάμησε χιτῶνα
ἔγχος· ὁ δ᾽ ἐκλίνθη καὶ ἀλεύατο κῆρα μέλαιναν.
Ἀτρεΐδης δὲ ἐρυσσάμενος ξίφος ἀργυρόηλον
πλῆξεν ἀνασχόμενος κόρυθος φάλον· ἀμφὶ δ᾽ ἄρ᾽ αὐτῷ
τριχθά τε καὶ τετραχθὰ διατρυφὲν ἔκπεσε χειρός.
Ἀτρεΐδης δ᾽ ᾤμωξεν ἰδὼν εἰς οὐρανὸν εὐρύν·
“Ζεῦ πάτερ，οὔ τις σεῖο θεῶν ὀλοώτερος ἄλλος·
ἦ τ᾽ ἐφάμην τίσασθαι Ἀλέξανδρον κακότητος·
νῦν δέ μοι ἐν χείρεσσιν ἄγη ξίφος, ἐκ δέ μοι ἔγχος
ἠΐχθη παλάμηφιν ἐτώσιον, οὐδ᾽ ἔβαλόν μιν.”
Ἦ，καὶ ἐπαΐξας κόρυθος λάβεν ἱπποδασείης,
ἕλκε δ᾽ ἐπιστρέψας μετ᾽ ἐϋκνήμιδας Ἀχαιούς·
ἄγχε δέ μιν πολύκεστος ἱμὰς ἁπαλὴν ὑπὸ δειρήν,
ὅς οἱ ὑπ᾽ ἀνθερεῶνος ὀχεὺς τέτατο τρυφαλείης.
καί νύ κεν εἴρυσσέν τε καὶ ἄσπετον ἤρατο κῦδος,
εἰ μὴ ἄρ᾽ ὀξὺ νόησε Διὸς θυγάτηρ Ἀφροδίτη,
ἥ οἱ ῥῆξεν ἱμάντα βοὸς ἶφι κταμένοιο·
κεινὴ δὲ τρυφάλεια ἅμ᾽ ἕσπετο χειρὶ παχείῃ.
τὴν μὲν ἔπειθ᾽ ἥρως μετ᾽ ἐϋκνήμιδας Ἀχαιοὺς
ῥῖψ᾽ ἐπιδινήσας,κόμισαν δ᾽ ἐρίηρες ἑταῖροι·
αὐτὰρ ὁ ἂψ ἐπόρουσε κατακτάμεναι μενεαίνων
ἔγχεϊ χαλκείῳ· τὸν δ᾽ ἐξήρπαξ᾽ Ἀφροδίτη
ῥεῖα μάλ᾽ ὥς τε θεός，ἐκάλυψε δ᾽ ἄρ᾽ ἠέρι πολλῇ,
κὰδ δ᾽ εἷσ᾽ ἐν θαλάμῳ εὐώδεϊ κηώεντι.
αὐτὴ δ᾽ αὖθ᾿ Ἑλένην καλέουσ᾽ ἴε. τὴν δὲ κίχανε
πύργῳ ἐφ᾽ ὑψηλῷ,περὶ δὲ Τρῳαὶ ἅλις ἦσαν.
χειρὶ δὲ νεκταρέου ἑανοῦ ἐτίναξε λαβοῦσα,
γρηῒ δέ μιν ἐϊκυῖα παλαιγενέϊ προσέειπεν
εἰροκόμῳ, ἥ οἱ Λακεδαίμονι ναιετοώσῃ
ἤσκειν εἴρια καλά，μάλιστα δέ μιν φιλέεσκε·
τῇ μιν ἐεισαμένη προσεφώνεε δῖ᾽ Ἀφροδίτη·
“δεῦρ᾽ ἴθ᾽· Ἀλέξανδρός σε καλεῖ οἶκον δὲ νέεσθαι.
κεῖνος ὅ γ᾽ ἐν θαλάμῳ καὶ δινωτοῖσι λέχεσσι，
κάλλεΐ τε στίλβων καὶ εἵμασιν· οὐδέ κε φαίης
ἀνδρὶ μαχεσσάμενον τόν γ᾽ ἐλθεῖν, ἀλλὰ χορόνδὲ
ἔρχεσθ᾽, ἠὲ χοροῖο νέον λήγοντα καθίζειν.”
Ὣς φάτο, τῇ δ᾽ ἄρα θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ὄρινε·
καί ῥ᾽ ὡς οὖν ἐνόησε θεᾶς περικαλλέα δειρὴν
στήθεά θ᾽ ἱμερόεντα καὶ ὄμματα μαρμαίροντα,
θάμβησέν τ᾽ ἄρ᾽ ἔπειτα ἔπος τ᾽ ἔφατ᾽ ἔκ τ᾽ ὀνόμαζε·
“δαιμονίη, τί με ταῦτα λιλαίεαι ἠπεροπεύειν；
ἦ πῄ με προτέρω πολίων εὖ ναιομενάων
ἄξεις, ἢ Φρυγίης ἢ Μῃονίης ἐρατεινῆς,
εἴ τίς τοι καὶ κεῖθι φίλος μερόπων ἀνθρώπων·
οὕνεκα δὴ νῦν δῖον Ἀλέξανδρον Μενέλαος
νικήσας ἐθέλει στυγερὴν ἐμὲ οἴκαδ᾽ ἄγεσθαι.
τοὔνεκα δὴ νῦν δεῦρο δολοφρονέουσα παρέστης.
ἧσο παρ᾽ αὐτὸν ἰοῦσα, θεῶν δ᾽ ἀπόεικε κελεύθου,
μηδ᾽ ἔτι σοῖσι πόδεσσιν ὑποστρέψειας Ὄλυμπον,
ἀλλ᾽ αἰεὶ περὶ κεῖνον ὀΐζυε καί ἑ φύλασσε,
εἰς ὅ κέ σ᾽ ἢ ἄλοχον ποιήσεται，ἢ ὅ γε δούλην.
κεῖσε δ᾽ ἐγὼν οὐκ εἶμι—νεμεσσητὸν δέ κεν εἴη—
κείνου πορσανέουσα λέχος· Τρῳαὶ δέ μ᾽ ὀπίσσω
πᾶσαι μωμήσονται· ἔχω δ᾽ ἄχε᾽ ἄκριτα θυμῷ.”
Tὴν δὲ χολωσαμένη προσεφώνεε δῖ᾽ Ἀφροδίτη·
“μή μ᾽ ἔρεθε，σχετλίη，μὴ χωσαμένη σε μεθείω,
τὼς δέ σ᾽ ἀπεχθήρω ὡς νῦν ἔκπαγλα φίλησα,
μέσσῳ δ᾽ ἀμφοτέρων μητίσομαι ἔχθεα λυγρὰ，
Τρώων καὶ Δαναῶν, σὺ δέ κεν κακὸν οἶτον ὄληαι.”
Ὣς ἔφατ᾽, ἔδδεισεν δ᾽ Ἑλένη Διὸς ἐκγεγαυῖα,
βῆ δὲ κατασχομένη ἑανῷ ἀργῆτι φαεινῷ
σιγῇ, πάσας δὲ Τρῳὰς λάθεν· ἦρχε δὲ δαίμων.
Aἳ δ᾽ ὅτ᾽ Ἀλεξάνδροιο δόμον περικαλλέ᾽ ἵκοντο,
ἀμφίπολοι μὲν ἔπειτα θοῶς ἐπὶ ἔργα τράποντο,
ἣ δ᾽ εἰς ὑψόροφον θάλαμον κίε δῖα γυναικῶν.
τῇ δ᾽ ἄρα δίφρον ἑλοῦσα φιλομειδὴς Ἀφροδίτη
ἀντί᾽ Ἀλεξάνδροιο θεὰ κατέθηκε φέρουσα.
ἔνθα κάθιζ᾽ Ἑλένη，κούρη Διὸς αἰγιόχοιο，
ὄσσε πάλιν κλίνασα, πόσιν δ᾽ ἠνίπαπε μύθῳ·
“ἤλυθες ἐκ πολέμου· ὡς ὤφελες αὐτόθ᾽ ὀλέσθαι，
ἀνδρὶ δαμεὶς κρατερῷ, ὃς ἐμὸς πρότερος πόσις ἦεν.
ἦ μὲν δὴ πρίν γ᾽ εὔχε᾽ ἀρηϊφίλου Μενελάου
σῇ τε βίῃ καὶ χερσὶ καὶ ἔγχεϊ φέρτερος εἶναι.
ἀλλ᾽ ἴθι νῦν προκάλεσσαι ἀρηΐφιλον Μενέλαον
ἐξαῦτις μαχέσασθαι ἐναντίον. ἀλλά σ᾽ ἐγώ γε
παύεσθαι κέλομαι,μηδὲ ξανθῷ Μενελάῳ
ἀντίβιον πόλεμον πολεμίζειν ἠδὲ μάχεσθαι
ἀφραδέως, μή πως τάχ᾽ ὑπ᾽ αὐτοῦ δουρὶ δαμήῃς.”
Tὴν δὲ Πάρις μύθοισιν ἀμειβόμενος προσέειπε·
“μή με，γύναι，χαλεποῖσιν ὀνείδεσι θυμὸν ἔνιπτε.
νῦν μὲν γὰρ Μενέλαος ἐνίκησεν σὺν Ἀθήνῃ,
κεῖνον δ᾽ αὖτις ἐγώ· πάρα γὰρ θεοί εἰσι καὶ ἡμῖν.
ἀλλ᾽ ἄγε δὴ φιλότητι τραπείομεν εὐνηθέντε·
οὐ γάρ πώ ποτέ μ᾽ ὧδέ γ᾽ ἔρως φρένας ἀμφεκάλυψεν,
οὐδ᾽ ὅτε σε πρῶτον Λακεδαίμονος ἐξ ἐρατεινῆς
ἔπλεον ἁρπάξας ἐν ποντοπόροισι νέεσσι,
νήσῳ δ᾽ ἐν Κραναῇ ἐμίγην φιλότητι καὶ εὐνῇ,
ὥς σεο νῦν ἔραμαι καί με γλυκὺς ἵμερος αἱρεῖ.”
ῥα, καὶ ἄρχε λέχοσδε κιών· ἅμα δ᾽ εἵπετ᾽ ἄκοιτις.
Tὼ μὲν ἄρ᾽ ἐν τρητοῖσι κατεύνασθεν λεχέεσσιν,
Ἀτρεΐδης δ᾽ ἀν᾽ ὅμιλον ἐφοίτα θηρὶ ἐοικὼς，
εἴ που ἐσαθρήσειεν Ἀλέξανδρον θεοειδέα.
ἀλλ᾽ οὔ τις δύνατο Τρώων κλειτῶν τ᾽ ἐπικούρων
δεῖξαι Ἀλέξανδρον τότ᾽ ἀρηϊφίλῳ Μενελάῳ.
οὐ μὲν γὰρ φιλότητί γ᾽ ἐκεύθανον，εἴ τις ἴδοιτο·
ἶσον γάρ σφιν πᾶσιν ἀπήχθετο κηρὶ μελαίνῃ.
τοῖσι δὲ καὶ μετέειπεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων·
“κέκλυτέ μευ，Τρῶες καὶ Δάρδανοι ἠδ᾽ ἐπίκουροι·
νίκη μὲν δὴ φαίνετ᾽ ἀρηϊφίλου Μενελάου,
ὑμεῖς δ᾽ Ἀργείην Ἑλένην καὶ κτήμαθ᾽ ἅμ᾽ αὐτῇ
ἔκδοτε，καὶ τιμὴν ἀποτινέμεν ἥν τιν᾽ ἔοικεν，
ἥ τε καὶ ἐσσομένοισι μετ᾽ ἀνθρώποισι πέληται.”
Ὣς ἔφατ᾽ Ἀτρεΐδης，ἐπὶ δ᾽ ᾔνεον ἄλλοι Ἀχαιοί.
- 古希腊人认为大地如一块圆饼，有长河环绕。
- 指那些向海伦求婚的人。
- 意思是“遭受石击刑”。对于惹动公愤的人，群众可以用石头把他砸死。
- 赫利奥斯是太阳神。
- 传说中的女人部落。
- 海伦是宙斯和勒达的女儿，她的名义上的父亲是廷达瑞奥斯。
- 或解作“绳制的榻上”。
鄂公网安备 42010302001612号